गुलाब

या जगात सगळच , बाहेरून सुंदर दिसत
प्रत्यक्षात मात्र गुणी ,फारच थोड असत

सुंदर आणि गुणी अस , जगात एकच असत
ते म्हणजे सुंदर , गुलाबाच फुल असत

काट्यावर उभ राहूनही, सतत सारख हसत असत
दुसर्याच्या आनंदासाठी , खुप खुप फुलत असत

निस्वार्थी निरागस अस , मोहक त्याच रूप असत
'प्रेम ' व्यक्त करताना , म्हणुनच ते प्रतिक असत

सर्वांमध्ये त्याला , राजाच स्थान असत
म्हणुनच डौलात ते , वार्यावरती डोलत असत

जितक सुंदर जितक मोहक , तितकच ते खट्याळ असत
काट्याशिवाय हाताला , सहज अस लाभत नसत

देवाच्या देव्हारयात त्याला , मानाच स्थान असत
आपल्याजवळ असत तेंव्हा , आपला ते मान राखत

एक दिवसाच्या आयुष्यात , खुप काही शिकवून जात
स्वत: काहीच न घेता , खुप काही देउन जात



स्वप्नयोगी

A MODE OF LOVE EPISODE

The more I think of you,the more I

love you, I cannot see how anyone could

hate you. You have always been to me an

honest,faithful friend.and I hope my love is not an

object of contempt.It is true I once, said

I would never marry. but that was before

I loved you. That assertion you know was

uttered in a bragging manner, in fact not but

a lie, and I do not know why I made it. If I

could even pluck up enough courage to

offer you my hand I know very well you

would be surprised and I doubt if you

would accept it. I do not think I would

listen to a refusal from your lips and

thus make my 'whole life miserable'. To die

without ever expressing my love for you

would be preferable to that. If you write to me

I shall be happy; but if you do not

I shall be miserable and gloomy, for your letters

are a source of pleasure and a failure to get them

always make me feel like commiting suicide.


I hope you have read the whole poem. Do not jump with the joy. Now read it again, this time read only alternate lines (RED LINES) beginning with the top line. Cannot afford to face a failure as like, Can you?

शब्द आले ओघळुन

मिलिंद गुणाजी हा हिन्दी सिनेमात आलेला एक मराठी नट म्हणुन मला माहित होता
त्याच माझी भटकंती सुद्धा मी नंतर वाचल होत पण तो इतक्या छान कविता करतो हे मला माहित नव्हते

शब्द आले ओघळुन
धुकट खिडकीच्या तळाशी
उभट रेषा आठवांच्या
रेंगाळ्ती काचेवरी

दिसले पुराणे गाव मज
हळूवार रेषांपलिकडे
साचलेले शब्द हळवे
नाव त्याचे शोधिती

गाव, रस्ते, वळण, चेहरे
फेर धरिती भोवती
धूसर स्मृतींना ये उजाळा
स्वप्न होई रात ती

शब्द गेले ओघळूनी
फिकट रेषा लोपल्या
बाहेर रिपरिप थांबली
अन रिमझिम वाढली


मिलिंद गुणाजी
' मन पाखराचे होई '
काव्यसंग्रहातून

दारूच्या काही कविता (मला आवडलेल्या)

पिणे असतो आगळा ऊत्सव
त्याचा उरुस होऊ नये
प्यायल्यानंतर आपला कधी
वकार युनुस होउ नये


ग्लासी लागेल ते ढोसत असतो
पानी लागेल ते चरत असतो
जेंव्हा माझ बिल
कोणी दुसराच भरत असतो



मी तसा श्रध्दावान
श्रावण नेहमीच पाळतो
श्रावणात फक्त दारू पितो
nonveg मात्र टाळतो


SCOTCH प्यावी कोरी कच्ची
बर्फ नको , सोडा नको
ऊंच आभाळी उड़ण्यासाठी
पंख हवे ......... घोड़ा नको


आपला पेग आपण भरावा
दुसरयावर विश्वास ठेउ नये
आपला ग्लास, आपली बाटली
दुसरयाच्या हातात देऊ नये



घरी बसून दारू प्यायचे
खुप सारे फायदे असतात
hotel मध्ये बिल भरायचे
काटेकोर कायदे असतात



अस उगीच वाटत लोकांना
की दू:ख दारुत बुडून जात
दू:ख असत हलक हलक
अल्कोहोलसोबत उडून जात


तुला जायचच असेल तर निघून जा
जाण्यासाठी भांडू नको
प्यायची नसेल तर पिऊ नको
पण दारू अशी सांडू नको


पिऊन थोडी चढणार असेल
तरच पिण्याला अर्थ आहे
एवढी ढोसुन चढणार नसेल
तर अख्खा खंबा व्यर्थ आहे


आम्ही कधीच दारुमध्ये
दू:ख आमच बुडवत नाही
दारू नेहमी शुद्धच ठेवतो
भेसळ आम्हाला आवडत नाही


प्रत्येकानेच आपला आपला
जसा घ्यायचा असतो श्वास
तसा प्रत्येकाने आपला आपला
सांभाळांयाचा आपला आपला ग्लास



या कविता माझ्या नाहीत
मला त्या आवडल्या म्हणुन पोस्ट केल्या

मिलिंद गुणाजीची मला आवडलेली कविता

नभ दाटून बरसे
ओली झुळूक सुकवी
ओली पाती गवताची
माळ मोत्याची बनवी

ओला सुवास मातीचा
अंग शहारून जाई
फूल पाहून ओलेती
मन पाखराचे होई

ओला भिजलेला शब्द
ओली आठवण येई
येई कढ अनावर
ओले मन उतू जाई

ओल्या लाकडाचा धुर
मन धुमसत राही
आग आग पावसात
साथ भिंत ओली देई


मिलिंद गुणाजी
' मन पाखराचे होई '
काव्यसंग्रहातून

माझी पहिली पोस्ट

शब्द लगेच दिसत नाहीत
त्यासाठी , दु:ख थोड कमी व्हाव लागत
दिवसभर ते पेरल जात
रात्री रातराणीसारख उमलून येत
त्या सुगंधात सार सार सुसह्य होत